هر وقت به مرد بودن یکی بها دادم رید به کل هیکلم

متوجه شدم که دیگه مردها رو به چشم مرد نمی‌بینم. یعنی حتی‌الامکان اصلا به جنیست طرف مقابل توجه نمی‌کنم. چون طوری شده که هر وقت به عمق قضیه فکر می‌کنم که فلانی یه مرده، احساس انزجار عجیبی بهم دست می‌ده. می‌دونم که خیلی احمقانه و غیرمنطقیه که فقط به خاطر یه کروموزوم ناقابل از یکی متنفر باشم، ولی تنفر برام اجتناب ناپذیره. بهترین کاری که می‌تونم بکنم اینه که مردها رو به چشم مرد نبینم، که به باورهای برابری‌طلبانه‌م هم خیانت نکرده باشم! منبع