قرار بود عناصر و جزئیات بخونم، اما توجه‌م به زخمم جلب شد

زخم انگشت شستم داره با سرعت باورناپذیری خوب می‌شه. چقدر شیرینن چیزهایی که ساکنن اما درواقع دارن با تمام قوا حرکت می‌کنن. مثل زخم من، مثل رشد گیاهان، مثل کپک روی نون. شیرین شاید کلمه‌ی درستی اینجا نباشه، اما نمی‌دونم به جاش چی بگم. مثلا محیرالعقول اما به طرز مثبت- خیلی طولانیه. اگه انسان شاعرانه‌ای بودم احتمالا خودم رو تشبیه می‌کردم به این زخم، که گرچه هر روز من مثل دیروزه، اما در واقعیت با تمام قدرتم دارم رشد می‌کنم و شکفته می‌شم. منبع